De Vreemdste Oudejaarsavond.

Bogotá, 31 december 2009.

Wat was het inderdaad weer oergezellig, overal kwam je mensen tegen en op bijna alle hoeken van de straten stonden kraampjes met allerlei waren. Af en toe stond ik, op afstand, even stil bij een kraampje, want uit nieuwsgierigheid wilde ik graag weten wat de vendedoren (handelaren) verkochten. Mensen liepen een beetje rond, slenterden in gedachten verzonken, zaten op bankjes om zich heen te kijken of stonden de laatste ontwikkelingen te bediscussiëren.

Verder gaan

Toen ik de loopbrug bij de rotonde met de Calle 63 passeerde, moest ik weer denken aan de 3 kinderen die daar enkele weken geleden zaten; het was op een zondagochtend, ze zagen er uitgeput en vermoeid uit. Ik schat dat ze ronde de 8 of 9 jaar waren. En zo te zien, moesten ze nog veel koopwaar aan de man te brengen. Een brok in m'n keel.

Even later passeerde ik de hoofd ingang van het Parque Metropolitano Simon Bolivar. Hier stond het nog heel vol met veel eetkraampjes. Uit ervaring weet ik dat hier 'the die hards' van de straatverkopers werken. Weet je, dat de meeste van hun dagelijks vanaf 6 uur 's-morgens daar aanwezig zijn. En nu is het 8 uur s-avonds, ze weten nog niet van ophouden, want ze gaan nog wel een tijdje door, tot zeker een uur of 10.

Het lange viaduct over de Avenida Eldorado geeft altijd een spectaculair uitzicht over de weg naar het vliegveld. Het is er nog een drukte van jewelste; ook hier veel kleurige bussen, gele taxi's en de vrije baan voor de Transmilenium was nog volop actief. Helemaal aan het einde is het vliegveld El Dorado. Met een beetje oefening kon je door al het verkeerlawaai het gezoem en geronk van het vliegveld waarnemen. Nadat ik de brug gepasseerd was, begon het iets rustiger te worden.

Ter hoogte van Continautos bedacht ik me dat in het centrum het jaarlijkse grote oudejaarsfeest wordt georganiseerd. Eén van de grootste banken en één van de belangrijkste TV stations organiseren het samen. Wil ik daar naar toe? Ja! Tuurlijk! De bus pakken? Nee joh, nog niet. Wandelen, ik was al helemaal in de wandel modus. Immers vandaag had ik, vanwege mijn werk, er al ruim 8 kilometer op zitten.

Tijdens het lopen ontstond een plan in m'n brein; doorgaan met wandelen, naar het centrum. Toch zei er iets in me: “Hou je er rekening mee dat het vanaf hier naar het centrum meer dan 53 cuadras (11 kilometer) is?” Toch ging dat plan zichzelf verder ontwikkelen. Ik wilde iets bijzonders gaan doen, iets aparts.

Bij het gebouw van 'mijn' kerk (Filadelfia Jesús Vive) was het al helemaal donker. Maar zodra ik in de buurt van de kerk Avivamiento kwam, werd het een drukte van jewelste. 'Zeker omdat de oudejaarsavond samenkomst net afgelopen is', memoriseerde ik. Om nog wat extra inkomsten te krijgen waren er een heel stel straatverkopers met hun kraampjes neergestreken. Aanbieding op aanbieding. Eten en prullaria. Snel liet ik het geroezemoes van de kerk achter me en zo keerde spoedig de rust weer terug.

Hebbedingen

Om van hieruit in het centrum te komen moet je de Avenida Calle 13 op. Zo gezegd, zo gedaan. Nadat ik wat verder deze Avenida was opgelopen begon het opvallend 'druk' te worden. Dat 'drukker worden' was een verandering die ervoor zou zorgen dat dit de merkwaardigste oudejaarsavond in jaren zou worden.